Leesverslag

Harry Potter en de Steen der Wijzen, J.K. Rowling

De meeste mensen hebben de Harry Potter boeken wel eens gelezen of de films gekeken. Ik had de boeken van J.K. Rowling nog nooit gelezen, ze staan al een eeuw in mijn kast, maar tot nu toe had ik er niet echt de behoefte om ze te lezen. Tot voor kort, toen ik hoorde dat we een leesverslag moesten maken dacht ik meteen aan de boeken van Harry Potter. Ik begon met deel 1, maar al gauw had ik de hele reeks uit. Ook de films heb ik snel daarna allemaal opnieuw gekeken, deze vielen me echter een beetje tegen. Als je een boek leest maakt je van het verhaal je eigen voorstelling, de films kwamen niet overeen met mijn eigen gedachten, daarom vind ik de boeken leuker. 

In dit leesverslag vertel ik van alles en nog wat over het boek, de zakelijke gegevens, een samenvatting, mijn mening en er komen twee verwerkingsopdrachten aan bod.  

Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens

- Titel: Harry Potter en de Steen der Wijzen

Originele titel: Harry Potter and the Philosopher's Stone

- Auteur: J.K. Rowling

Nederlandse vertaling: Wiebe Buddingh'

- Aantal bladzijden: 228

- Uitgeverij: Uitgeverij de Harmonie, Amsterdam

- Jaar: 1998 (Nederland)

Hoofdstuk 2: Samenvatting

Harry Potter is een weeskind dat zijn eerste levensjaren doorbrengt bij zijn oom, tante en neefje, de familie Duffeling. Harry's kamer is de bezemkast onder de trap. Harry wordt erg slecht behandeld, zijn oom en tante hebben een vreselijke hekel aan hem. Dirk, de zoon van de familie Duffeling, is een dik verwend jongetje. Hij krijgt alles wat hij vraagt. Harry en Dirk hebben voortdurend ruzie. Dirks favoriete bezigheid is het pesten van Harry. Op een morgen komt er een brief voor Harry. Oom Herman schrikt vreselijk, pakt de brief af, leest hem en verbrandt hem dan. De volgende dag komen er 4 dezelfde brieven voor Harry, die ook worden verbrand. De dag erna kwamen er honderden! Oom Herman wordt er gek van en timmert alle gaten en kieren van het huis dicht, zodat er geen brieven meer binnen kunnen komen. De dag daarna komen er duizenden brieven door de schoorsteen! Oom Herman wordt er knettergek van en huurt een huisje op een eiland ergens in de zee om de brieven te ontwijken. Harry begrijpt niet waarom oom Herman zo paniekerig over de brieven doet en waarom hij ze niet mag lezen. Maar ook in het verlaten huisje wordt Harry toch gevonden, door de halfreus Hagrid. Hagrid vertelt Harry dat hij een tovenaar is en dat zijn ouders -ook tovenaars- vermoord zijn door Voldemort (Jeweetwel), een slechte tovenaar. Hij vertelt dat Harry naar Zweinstein mag, de school voor Hekserij en Hocus- Pocus. 

Na veel gedoe gaat Harry eindelijk weg bij de Duffelings. Hij gaat met Hagrid naar Londen om zijn spullen voor Zweinstein te kopen. Ze gaan via cafe de Lekke Ketel naar de Wegisweg. Als eerste gaan ze geld ophalen bij Goudgrijp, de bank van de tovenaars. Ze gaan via een ingewikkelde gangenstelsel naar de kluis van Harry, hierin zit al het geld dat de ouders van Harry hem hebben nagelaten. Daarvan kopen ze schoolspullen voor Harry: een gewaad, een toverstaf, een ketel en alles wat hij nog meer nodig heeft. Als verjaardagscadeau krijgt Harry van Hagrid een witte sneeuwuil, Hedwig genaamd.

Harry krijgt  van Hagrid een treinkaartje voor Zweinstein. Op 1 september vertrekt Harry met de trein naar Zweinstein vanaf perron 9 ¾. Onderweg maakt Harry een vriend, Ron Wemel, en krijgt hij ruzie met Draco Malfidus en diens vrienden Korzel en Kwast. Door Hagrid worden alle eerste jaars via bootjes het meer overgebracht naar het kasteel. Daar wordt iedereen door de sorteerhoed ingedeeld. Er zijn vier afdelingen: Griffoendor, Ravenklauw, Huffelpuf en Zwadderich. Harry komt bij Griffoendor, net als Ron en Hermelien. Ze krijgen te horen dat ze niet op de derde verdieping mogen komen vanwege bepaalde omstandigheden. Dit noemen ze de Verboden Gang.

Voor kerstmis krijgt Harry een Onzichtbaarheidsmantel die van zijn vader is geweest. Hij maakt 's nachts uitstapjes naar de Verboden Afdeling van Zweinstein. Op een nacht komt hij in een lokaal waar een grote spiegel staat, de Spiegel van Negereb. Hij kijkt in de spiegel en ziet zichzelf staan met zijn familie. Harry ziet zijn vader en moeder en tantes naar hem zwaaien. Hij blijft er een hele poos staan. De volgende nacht gaat hij weer. Harry neemt Ron mee om hem zijn familie te laten zien. Maar Ron ziet de familie niet, hij ziet alleen zichzelf als hoofdmonitor. Ook ziet Ron zichzelf met de Afdelingsbeker staan. Als Harry voor de derde keer naar de spiegel gaat, zit daar Perkamentus (het schoolhoofd). Deze vertelt hem dat iedereen die in de spiegel van Negereb kijkt, zijn diepst brandende verlangen ziet. Vandaar dat Harry zijn ouders in de spiegel ziet.

Harry heeft vaak ruzie met Draco Maldifus (Zwadderich). Harry en Maldifus hebben op een nacht afgesproken een tovenaarsduel te doen, maar Maldifus komt niet opdagen. Hermelien, Ron en Harry worden betrapt door Foppe de klopgeest. Ze vluchten en komen in een doodlopende gang.  Ze openen met een toverspreuk van Hermelien een deur. Ze horen gegrom achter zich. Ze zien een heel grote hond met drie koppen. Ze schrikken vreselijk. Ze zijn op de Verboden Afdeling. Snel rennen ze weg. Aan Hagrid vragen ze wat de driekoppige hond bewaakt. Hagrid wil er niets over zeggen, maar laat wel de naam Nicolaas Flamel vallen.

Op een avond gaan ze alledrie weer naar de kamer waar de driekoppige hond zit. Ze hebben ontdekt dat de hond de Steen der Wijzen bewaakt. Via een aantal ingewikkelde opdrachten komt Harry alleen in de laatste kamer. Daar staat ook de Spiegel van Negereb. In de kamer is iemand die Harry wil doden: zijn eigen leraar, professor Krinkel.  Het blijkt dat Voldemort bezit heeft genomen van Krinkel, en dus staat Harry oog in oog met zijn grootste vijand. Natuurlijk weet Harry dit gevecht te winnen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Perkamentus komt net op tijd om ervoor te zorgen dat de Steen niet in verkeerde handen komt en vernietigt hem. Voldemort wil graag met de Steen der Wijzen een levenselixer maken waardoor hij onsterfelijk is en dus weer kan terugkeren in de vorm van een lichaam. Doordat de Steen nu vernietigd is moet hij een andere manier vinden om weer aan de macht ge komen.

Hoofdstuk 3: Mening

De schrijfster, J.K. Rowling, schrijft het boek op een zeer bijzondere manier. Ze weet alles zo te formuleren dat je alsmaar verder wilt lezen. Het verhaal maakt mij persoonlijk dan ook nieuwsgierig. Zo vertelt ze een hoop dingen, die nog niet helemaal duidelijk zijn, en waar je de betekenis pas van te weten komt in boeken verder in de reeks. Dit houdt het lezen interessant en sfeervol. 

    

Het verhaal is onrealistisch. Er worden veel voorwerpen en dingen verzonnen. Er zijn bijvoorbeeld geen onzichtbaarheidsmantels die ervoor zorgen dat de persoon onder de mantel ook de buitenwereld kan zien, ook bestaan er, zover de mensheid weet, geen magie of toverdanken. Dit maakt het verhaal verrassender, en onvoorspelbaar.

    

Het verhaal is vlot verteld, je komt er zeer gemakkelijk doorheen en er staan niet al te veel moeilijke woorden in. In het boek worden veel dingen en plaatsen heel gedetailleerd beschreven waardoor het verhaal heel levendig wordt. De verhaallijn is in het begin een beetje lastig te volgen, maar na een paar hoofdstukken zit je er vrijwel meteen goed in, en is het verhaal erg goed te begrijpen.    

 

Het opvallendste deel van het boek vond ik het laatste hoofdstuk. Het hele boek dacht ik namelijk dat iemand anders de slechte was, maar die bleek juist alleen maar goede intenties te hebben. Ook is het het leukste stuk, omdat 'alles' weer goed komt. In het laatste hoofdstuk wordt veel duidelijk gemaakt wat de lezer anders waarschijnlijk niet zou snappen, je zou het dus het hoofdstuk van de 'clue's' kunnen noemen. Het volgende fragment is het eerste stukje van het hoofdstuk, hierin komt Harry er achter dat professor Krinkel de Steen der Wijzen wil stelen in plaats van professor Sneep:

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht: 

6, Stel je voor dat jij de schrijver bent. Leg in minimaal honderd woorden uit aan welke passage je met het meeste plezier gewerkt hebt en waarom. Voeg een kopie van de passage toe.

Aan welke passage ik het meeste plezier heb gehad om te schrijven? Dat is een lastige vraag, vanzelfsprekend zou ik bijna zeggen dat het hele boek fantastisch was om te schrijven, maar om nu één passage uit te moeten kiezen.. Hmm, dat zal dan hoofdstuk 4 zijn. In dit hoofdstuk hoort Harry voor het eerst dat hij een tovenaar is en dat zijn ouders omgekomen zijn terwijl ze hem beschermden, in plaats van bij een auto-ongeluk. 

Het leukste vond ik nog wel dat Hagrid binnen kwam bij de Duffelingen en dat hij zich sterk verbaasde over de familie. Dat Hagrid vervolgens Dirk een dikke papzak noemt en bij hem een roze krullende varkensstaart tovert. Ja dat was mijn favoriete stukje, of was het toch hoofdstuk zes, waar hij voor het eerst Ron ontmoet? Nee, ik blijf bij hoofdstuk 4.

Lange verwerkingsopdracht:

12, Schrijf en gedeelte van een dagboek van een of meer hoofdpersonen uit je boek (één tot anderhalf A4).

Lief dagboek,

Vanmiddag gingen we met de Zweinsteinexpres naar Zweinstein, nou dat was me wat. Ik kwam twee jongens tegen, ene Ron Wemel en Harry Potter, ja DE Harry Potter. Ik weet niet, maar ze waren wel aardig geloof ik. Ook kwam ik Marcel Lubbermans tegen, aardige jongen, maar niet heel snugger denk ik. De treinreis duurde lang, maar niet te lang. 's Avonds kwamen we aan in Zweinsveld en werden we door een halfreus genaamd Hagrid naar het kasteel gebracht terwijl we met bootjes het meer overgingen. Het was prachtig, nog mooier dan ik me had voorgesteld.

Ha, we werden gesorteerd door de sorteerhoed, en raad eens, ik zit bij Griffoendor! 

Het was echt verbazingwekkend hoe weinig de andere leerlingen wisten over Zweinstein, zou ik de enige zijn die 'Een Beknopte Beschrijving van Zweinstein' heeft gelezen? Nou in ieder geval kwam ik samen met Ron Wemel en Harry Potter in Griffoendor, samen met nog vier andere meisjes en drie jongens. Het eten was verrukkelijk en er was heel veel. Ik heb nu al zin in de eerste lessen morgen. Maar ik ben heel erg moe, dus ik ga slapen, welterusten en tot morgen.

Liefs Hermelien Griffel

Lief dagboek,

Ik kan maar niet vaak genoeg zeggen hoe fantastisch ik het hier vind. Alle lessen zijn super interessant, ik bedoel wie had twee jaar geleden gedacht dat ik lessen zou krijgen zoals 'de Geschiedenis van de Toverkunst' of 'Spreuken en Bezweringen'? Ik ben echt heel erg blij dat ik van de vakantie al die goede boeken heb gelezen, ik weet zoveel van de vragen, die de professoren stellen, te beantwoorden, stel dat ik dat niet kon, wat zouden ze dan wel niet van me denken? 

Hier op school krijg je punten als je iets goeds doet voor je afdeling. Bij veel vakken lukt het om punten erbij te krijgen, maar als we Toverdranken hebben gaat meestal de helft van de punten er weer af, we zullen wel niet zo goed zijn in Toverdranken brouwen denk ik.

De meeste mensen hier trekken zich niet veel aan van de regels, neem als voorbeeld Harry Potter en Ron Wemel, ik begrijp gewoon niet waarom ze zich niet gedragen. Professor Sneep zei er laatst ook al wat van, ze zijn gewoon heel onverantwoordelijk. 

Liefs Hermelien Griffel

Lief dagboek,

Gister betrapte ik Harry en Ron er op dat ze weg wilden sneaken in de nacht. (Ze hadden met Draco Malfidus afgesproken om een toverduel te doen, bij de prijzenkamer, om middernacht.) Ik zei dat ik met ze mee ging, uiteindelijk gaven ze toe, al was het niet van harte. Onderweg kwamen we een snurkende Marcel tegen die het wachtwoord niet meer wist, hij werd wakker en ging met ons mee. Samen stonden we te wachten op Malfidus toen we ineens Vilder, de conciërge, hoorde aankomen. Snel zijn we weggerend en doken we een gang in. Later kwamen we erachter dat we op de verboden gang waren gekomen op de derde verdieping. Wat ik zag was werkelijk wonderbaarlijk, er stond midden in de gang een levensgrote hond met drie koppen! Ik geloof niet dat de jongens het zagen, maar de hond stond op een luik. Wat zal de hond bewaken?

Liefs Hermelien Griffel

Lief dagboek, 

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven, maar dat komt voornamelijk door ons huiswerk en doordat ik veel tijd besteed in de bieb. Er zijn gewoon nog zoveel boeken die ik nog niet gelezen heb. Ik moet mijn mening over Harry en Ron misschien toch herzien, zo beroerd zijn ze namelijk ook weer niet. De afgelopen tijd hebben we met zijn drieën een paar bezoeken gedaan aan Hagrid, de sleutelbewaarder van Zweinstein. Een erg aardige man, een beetje overdreven alleen. Weet je wat hij gedaan heeft? Hij heeft in de kroeg een drakenei gewonnen, deze heeft hij uitgebroed in een haardvuur. Onder ons vorige bezoek kwam het ei uit, hij heeft de draak nog een naam gegeven ook! Norbert, ik vind het maar raar. Hagrid heeft een houten huis, erg verstandig is het dus niet om een draak te hebben. Ik ben verschrikkelijk moe dus ik ga alvast slapen. 

P.s. de examens komen eraan, ik moet maar alvast gaan leren, al wil ik het halen.

Liefs Hermelien Griffel

Bronvermelding:

- J.K. Rowling, Harry Potter en de Steen der Wijzen

- J. Keppler, P. Knijff, J. Mijnheer, G. Schelvis, J. Steenbakkers en M. van Vleuten, Leswijs Nederlands      handboek onderbouw havo/vwo

- http://members.chello.nl/~h.kip/werkstuk/page2.html (samenvatting) 

Leesverslag

Paper Towns

Voor mijn verjaardag kreeg ik het boek Paper Towns. Ik had wel eens van de schrijver gehoord, aangezien hij ‘The Fault In Our Stars’ geschreven heeft en dat dat boek erg populair is. Ik moet eerlijk bekenen dat ik zijn andere jongeren boek niet gelezen heb. Maar hoe dan ook, ik vond ‘Paper Towns’ erg leuk. Leuk kan veel betekenen, maar ik ga mijn mening nu nog niet geven. Ik heb dit boek gekozen, omdat het me een erg leuk boek leek en ik hem graag wilde lezen.

In dit leesverslag geef ik de zakelijke gegevens van het boek (hoofdstuk1), een samenvatting van het boek (hoofdstuk 2), mijn mening over het boek (hoofdstuk 3), twee verwerkingsopdrachten (hoofdstuk 4) en een bronvermelding.

Hoofdstuk 1; Zakelijke gegevens

Titel: Paper Towns

Auteur: John Green

Vertaald: Aleid van Eekelen-Benders

Pagina’s: 300, zonder extra pagina’s (zoals foto’s)

Uitgever: Lemniscaat (Rotterdam)

Voor het eerst verschenen: Juni 2015

Hoofdstuk 2; Samenvatting

Proloog:

Quentin (bijnaam Q) en Margo zijn vanaf hun tweede levensjaar al buren in Jefferson Park, een suburb in Orlando, Florida. In hun jeugd zijn ze beste vrienden en hebben ze allebei een oogje op elkaar. Op een dag, wanneer ze 9 zijn, gaan ze samen spelen in het park van Jefferson Park waar ze achter een boom een lijk aantreffen. Quentin wilt zo snel mogelijk naar huis en de politie bellen, maar Margo is nieuwsgierig en gaat op onderzoek uit. Het blijkt dat de dode man zelfmoord heeft gepleegd.

 

Deel 1: De Touwtjes:

9 jaar later zitten Q en Margo in het laatste jaar van de middelbare school. Ze zijn klasgenoten van elkaar, maar hun vriendschap is verwaterd. Q is een teruggetrokken “nerd” die niet populair is in de klas maar ook geen doelwit is van pesten. Hij heeft twee beste vrienden, Ben en Radar (zijn echte naam is Marcus) en een vriendin, Margo, zij is de populairste meid van de klas en heeft een relatie met de populairste jongen, Jase. Q vindt Margo na 9 jaar nog steeds leuk, maar het lijkt alsof hij onzichtbaar is voor Margo.

Op een avond klimt Margo door Q's raam en vraagt hem of hij haar wil helpen met een avontuur dat ze heeft gepland, ze wil nog niet vertellen wat het plan is, maar Q stemt toe omdat hij graag bij haar is. Het is een plan dat uit negen stappen bestaat: eerst gaan ze in een aantal winkels de benodigde spullen halen; vervolgens gaan ze Jase erop betrappen dat hij met Becca (Margo's beste vriendin) vreemd gaat; een foto van Jase maken terwijl hij naakt wegrent van Becca’s huis; een vis in Becca's huis verstoppen; een vis in Lacey's (de andere beste vriendin van Margo) auto verstoppen (omdat zij niet tegen Margo had verteld dat Jase met Becca vreemd gaat); een wenkbrauw van de pestkop van de school, Chuck, epileren terwijl hij slaapt; inbreken in de hoogste toren van Orlando en inbreken in Sea World. Hoewel de meeste van de 9 stappen van het plan erg riskant en spannend zijn, lukt het hun om alles perfect uit te voeren zonder in de problemen te komen. Q vind het eigenlijk veel te spannend en is er niet mee eens, maar in het proces ontdekt hij dat hij een geweldige tijd heeft. In het hoogste gebouw waar ze inbreken vertelt Margo Q dat ze Orlando zat is, dat zowel de gebouwen als de mensen zo nep zijn alsof ze gemaakt zijn van papier (paper towns) en dat ze zich hier niet thuis voelt. In Sea World vertelt ze hem dat het plannen van dit soort avonturen vaak leuker is dan het daadwerkelijk doen (ze doet dit soort dingen regelmatig). Om 5 uur is het avontuur afgelopen. Vlak voordat hun wegen scheiden zegt Margo tegen Q dat ze het geweldig vond om weer iets met hem gedaan te hebben. Q vraagt zich af of ze de komende tijd op school wel naar hem om zal kijken.

 

Deel 2: Het Gras:

De volgende dag op school is Margo nergens te bekennen en is er verder niks veranderd. Het schooljaar nadert ten einde en iedereen heeft het over het gala. Zo gaat het de komende tijd en hoe meer tijd er verstrekt des te meer Q ongerust raakt. Margo is nog steeds niet terug en haar ouders hebben de zoektocht opgegeven omdat de politie hun vertelde dat ze nu meerderjarig is en daarom mag doen wat ze wil. Ondertussen is er wel een ontwikkeling ontstaan in de school: Q heeft Jase met zijn naaktfoto bedreigd toen er een aantal lagere jaars gepest werden. Sindsdien zorgt Jase er voor dat Q en alle mensen die Q aanwijst niet gepest worden en heeft Q daarmee een sterke, onschendbare positie in de school verkregen. Daarnaast heeft hij het voor elkaar gekregen om een date te regelen voor het gala voor Ben: Lacey, de vriendin van Margo.

Nadat de ouders van Margo de politie hadden gebeld gingen zij langs bij Q's familie om te vragen of Q misschien weet waar ze verdwenen is. Q vertelt hun niks over het nachtelijke avontuur dat zij hebben gehad en zegt dat hij haar sinds dat ze die avond langs was gekomen niet meer heeft gezien. De politieagent vertrouwt hem niet en vraagt door in privé. Q laat niks los behalve zijn bezorgdheid. De politie vertelt hem dat agenten niet veel kunnen doen tegen gevallen als Margo, behalve hopen dat ze op een dag weer terug komen. Hoewel dit bezoek weinig heeft opgeleverd voor de zoektocht naar Margo, hebben de ouders van Margo wel verteld dat Margo altijd een spoor van broodkruimels achterlaat wanneer ze verdwijnt, alleen zijn deze clue's zo vaag dat zij tot nu toe het nooit hebben kunnen ontcijferen. Dit zet Q aan het denken en hij vraagt zich af of Margo deze keer ook clue's van haar verdwijning heeft achtergelaten.

Wanneer de ouders van Margo weg zijn en Q weer gaat gamen met Radar en Ben ziet hij door zijn raam dat Margo een poster van de country zanger Woody Guthry op haar gordijn heeft geplakt waarop staat geschreven: “This Machine Kills Facists”. Dit was voor deze dag niet op haar gordijn geplakt en daarom stellen Q en zijn vrienden vast dat het een clue van Margo is, die speciaal is bedoeld voor Q. Ze besluiten te wachten tot Margo's ouders uit huis zijn zodat ze ongestoord haar kamer kunnen doorzoeken voor nog meer clue's. In haar kamer vinden ze een plaat van Woody Guthry waar een liedje genaamd “Walt Withmans Niece” omcirkeld is met een permanent marker. Wanneer ze de kamer nog verder doorzoeken, vinden ze de poëzie bundel van Walt Withman. Er zijn een aantal citaten gemarkeerd in deze bundel, maar Q en zijn vrienden begrijpen er niet veel van en stoppen de zoektocht voor deze dag. Hierna raakt Q geobsedeerd met de bundel, hij blijft de passages en gedichten die Margo heeft gemarkeerd herhaaldelijk lezen maar het lukt hem steeds niet om te begrijpen wat er precies mee bedoeld wordt. De gedichten komen negatief op hem over, waardoor hij denkt dat Margo misschien zelfmoord heeft gepleegd.

Een aantal dagen later wordt hij door zijn Engels docent betrapt dat hij niet op aan het letten is in de les omdat hij het bundel van Withman aan het lezen is tijdens de les. Hierdoor komen zij in gesprek over de betekenis van de gedichten van Withman en vertelt de docent dat het helemaal niet over zelfmoord gaat, maar juist om het begrijpen van anderen. Withman vertelt met zijn gedichten dat als je lang genoeg iemand analyseert je diegene na verloop van tijd volledig kunt begrijpen omdat ieder mens uit hetzelfde voorkomt. Door deze nieuwe blik op de zaken ontdekt Q een clue in het gedicht die verwijst naar iets dat verstopt is in de scharnier van een deur. Eerst kijkt hij bij Margo's kamerdeur, maar hier vindt hij niks. Vervolgens kijkt hij in de scharnieren van zijn kamerdeur en daar vindt hij een briefje waarop de coördinaten staan van een vervallen mini-winkelcentrum in de buurt. De volgende dag besluiten Q en zijn vrienden hier heen te gaan. Eenmaal daar zien ze allemaal sporen dat er iemand kortgeleden is geweest en Q vermoedt dat het Margo is. Daarnaast gaat Q gebieden rondom de stad bezoeken waar een nieuwbouw project is gestart dat nooit is afgemaakt. Q denkt dat Margo met Paper Towns deze wijken bedoelt, hij is bang dat hij haar lijk zal aantreffen op een van deze plaatsen.

Uiteindelijk vindt hij niks en besluit hij op de dag van het gala weer naar het mini-winkelcentrum te gaan. Hij gaat op onderzoek uit en probeert niet bang te zijn van de vervallen plek om Margo beter te kunnen beschrijven. Ergens verborgen vindt hij een deken die naar Margo ruikt. Ook gaat hij allemaal reisboeken en kaarten af die in een souvenirwinkel liggen en daar ontdekt hij Margo's aantekeningen. Hiermee ontdekt hij dat op een kaart een plek in New York aangestreept is. Hij besluit zijn vrienden van het feest op te halen en gaat de volgende dag op het internet zoeken naar Paper Towns in New York. Hij vindt een artikel op een equivalent van Wikipedia over het stadje Agloe en vindt in de comments een clue van Margo. Hij ontdekt dat hij op de dag van de diploma uitreiking naar die plek moet rijden om er op tijd te zijn. Zijn vrienden en Lacey stemmen in om met hem mee te gaan.

 

Deel 3: Het Vat:

De jongens en Lacey houden een road-trip van iets minder dan 24 uur naar Agloe, dit wordt per uur beschreven. Wanneer zij in Agloe komen ontdekken zij dat Margo zich in een vervallen boerderij bevindt. Ze komen haar ophalen, maar wanneer ze haar vinden is de situatie totaal anders dan wat zij hadden verwacht. De vrolijke spontane Margo is ineens depressief en gesloten. Daarnaast is ze geërgerd dat haar vrienden haar hebben gevonden en zegt ze dat ze nooit had bedoeld of verwacht dat haar clue's ontcijferd zouden worden. Lacey, Radar en Ben worden hier heel boos om en besluiten naar een hotel te gaan om uit te rusten en de volgende dag terug te rijden. Ze vinden dat Quentin zelf moet uitmaken of hij de volgende dag met hun mee gaat of niet.

Q blijft bij Margo en zij hebben het over de betekenis van de gedichten van Withman. Daarnaast vertelt Margo hem dat ze geen zin heeft in het leven dat ze achter heeft gelaten en daarom nog niet van plan is om terug te komen. Het is immers ook veel te gênant na de wraakactie die ze is begaan. Ook vertelt ze dat ze van jongs af aan al fantaseerde om avonturen met Quentin te beleven omdat zij een oogje op hem had, maar dat hoe ouder ze werd ze steeds meer dacht dat hij inhoudsloos was en niet om haar gaf. Met hun avontuur heeft ze ontdekt dat haar vooroordelen niet klopten. Hierna zoenen ze heel veel en besluiten ze ieder hun eigen weg te gaan. Ze spreken af om elkaar in de nabije toekomst weer te zien.

Hoofdstuk 3; Mening

Ik weet niet zo goed wat ik van dit boek moet denken. Het verhaal is heel voorspelbaar, het meisje krijgt genoeg van haar omgeving en gaat weg, de jongen die haar al heel lang leuk vindt gaat haar zoeken en vindt haar uiteindelijk ook. Je zou denken dat een boek met dit soort voorspellingen saai zou worden, maar de schrijver brengt het zo dat dat niet gebeurt.                                   

(62 woorden)

                                                                                                                                        

Het boek is erg realistisch. Alles wat er gebeurt kan ook in het echt gebeurd zijn; als je op internet gaat googelen kom je een boel verhalen van vermiste meisjes tegen. Ik vind het fijn dat het boek zo realistisch is, daar hou ik meer van dan van onrealistische boeken. Ik denk dat dat komt doordat er bij onrealistische verhalen vaak wendingen zijn, terwijl ik graag wil weten wat er gebeurt.

(68 woorden)

Verder is het verhaal bekend, niet zo zeer met de papieren steden, maar over het algemeen alle aparte stukjes die zich voordoen. Ook is het een boek dat me laat meeleven. Als ik lees lijkt het net of ik in het boek word opgezogen en dat heb ik lang niet bij alle boeken. Ik heb altijd het gevoel dat als ik een boek lees dat ik dan verschrikkelijk chagrijnig ben. Dit komt omdat ik zo erg meeleef in het verhaal, dat als het uit is, of ik moet stoppen doordat we gaan eten, met tegenzin het boek weg leg en het eigenlijk zo snel mogelijk weer wil oppakken en verder wil lezen.                                            (112 woorden)

Over het algemeen zou je kunnen zeggen dat dit boek mij erg bevalt. Ik kan een ieder dan ook dit boek aanraden om te gaan lezen. 

Het opvallendste moment uit het boek vind ik wanneer Margo en Q de grappen/streken gingen uithalen bij hun vijanden. Ik denk dat ik dit het opvallendste moment vind omdat dit een van de weinige dingen is die je niet kunt voorspellen in het boek. Je zou denken dat Margo dit alleen zou doen, maar dat doet ze niet. Door deze nacht die ze samen beleven komen ze meer te weten van elkaar, hoe ze in de afgelopen jaren veranderd zijn enzo. Ik denk dat als Margo Q niet had gevraagd die nacht mee te komen Q haar ook nooit was komen zoeken. Hieronder lees je het eerste deel van die nacht:

“Toen ik het raam open hoorde gaan, draaide ik me om en keek recht in Margo’s blauwe ogen. Eerst waren haar ogen het enige dat ik kon zien, maar toen mijn zicht zich aanpaste drong het tot me door dat ze zwarte schmink op had en een zwart vest met capuchon droeg. 

‘Ben je met cyberseks bezig?’ vroeg ze. 

‘Ik zit te MSN’en met Ben Starling.’

‘Daarmee heb ik nog geen antwoord op mijn vraag, smeerlap.’

Ik lachte onhandig, liep toen naar haar toe en knielde bij het raam, met mijn gezicht centimeters van het hare. Ik had geen idee waarom ze zo voor mijn raam stond. ‘Waaraan heb ik dit genoegen te danken?’ vroeg ik. Margo en ik waren nog steeds bevriend, zou ik zeggen, maar niet zo dat er middernachtelijke ontmoetingen met zwarte schmink aan te pas kwamen. Daar had ze vast wel vrienden voor. Alleen hoorde ik daar niet bij.

‘Ik heb je auto nodig.’ verklaarde ze.

‘Ik heb geen auto,’ zei ik. Dat was nogal een teer punt voor me.

‘Nou, dan heb ik je moeders auto nodig.’

‘Je hebt er zelf een,’ merkte ik op.

Ze blies haar wangen bol en zuchtte. ‘Klopt, maar het probleem is dat mijn ouders de sleutels hebben afgepakt en ze in een safe hebben opgeborgen, die ze onder hun bed hebben staan, en Myrna Mountweazel’ – dat was haar hond – ‘slaapt bij hen op de kamer. En Myrna Mountweazel wordt volslagen hysterisch zodra ze mij ziet. Want het lukt me heus wel naar binnen te sluipen, die safe te jatten, hem te kraken, mijn sleutels eruit te halen en weg te rijden, maar het punt is: dat hoef ik niet eens te proberen omdat Myrna Mountweazel al als een gek tekeer gaat zodra ik de deur maar een millimeter opendoe...”                                                                                                        (blz. 30)

Hoofdstuk 4; Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht 4

Maak van (een gedeelte van) het verhaal een nieuwsbericht. Zorg ervoor dat het eruitziet als een echt nieuwsbericht (dus kolommen, titel, plaatsnaam, schrijver, tussenkopjes, eerste alinea dikgedrukt).

Lange verwerkingsopdracht 2

Maak een tijdsbalk en zet de belangrijkste gebeurtenissen uit het boek daarin. Combineer deze tijdsbalk met gegevens uit de werkelijkheid. Gebruik ter illustratie van de gebeurtenissen langs de tijdbalk tekeningen of foto’s uit tijdschriften.

Bronvermelding

- http://www.scholieren.com/boek/11631/paper-towns/zekerwetengoed (samenvatting, deze is wel aangepast)

- Green, J. (2015). Paper Towns, 6e druk. Rotterdam: Lemniscaat.

- Handboek, leswijs

Leesverslag

Silber, Het eerste boek der dromen.

Inleiding

Ik heb voor 'Silber, Het eerste boek der dromen' gekozen omdat het leuk oogde en omdat het mij een leuk onderwerp leek. Een boek zoals Silber had ik nog nooit gelezen, het is dan ook een origineel onderwerp. In mijn leesverslag geef ik wat zakelijke gegevens, een samenvatting, mijn mening over het boek en twee verwerkingsopdrachten. 

Hoofdstuk1: Zakelijke gegevens

De titel van het boek is 'Silber, Het eerste boek der dromen'. Het boek is van oorsprong Engelstalig (Silber, Dream a little dream) en is geschreven door Kerstin Gier en vertaald door Merel Leene. Het boek heeft 326 bladzijden. Het Nederlandse boek is uitgegeven door Blossom Books, een imprint van Uitgeverij Kluitman Alkmaar B.V.

Blossom Books is gevestigd in Alkmaar. De eerste druk van het boek was in 2013. 

Hoofdstuk 2: Samenvatting

Liv verhuist met haar moeder en zusje Mia naar Engeland. Hier verandert het leven van Liv. Haar moeder heeft een man leren kennen, waar ze na een tijdje met z'n drieën gaan wonen. Hierdoor krijgen Mia en Liv er een stiefbroer en stiefzus bij (Grayson en Florence). Sinds dat Liv in Londen is gaan wonen begint het dromen. Ze beleeft de dromen echt. In haar eerste droom komt ze erachter dat haar stiefbroer Grayson en zijn vrienden iets mysterieus doen. De vriendengroep doet een spelletje met demonen. Door een fout die ze eerder in het spel hebben gemaakt, willen ze het goed maken met de demon. Daarvoor hebben ze Liv's hulp nodig, maar niet ieder lid van de groep is het hiermee eens en sommigen proberen dit tegen te houden. Zo wilt Grayson haar beschermen als een grote broer en is Henry stiekem verliefd op Liv, waardoor hij haar niet in de problemen wilt hebben. Liv doet toch mee ondanks dat Grayson en Henry zeggen dat ze het niet moet doen. Liv ontmoet Anabel in haar droom. Anabel vertelt dat Liv voorzichtig moet zijn en niet de regels moet verbreken. Anabel laat zien wat het haar gekost heeft toen ze de regels verbrak; ze verloor haar hondje. Liv wordt opgenomen in het ritueel. Nu kan Liv in de dromen van alle vijf de jongens komen, dit doet ze dan ook bij Arthur en Grayson. 

Ondertussen liep het in huis ook niet al te lekker, want Florence was het er niet mee eens dat ze haar kamer moest afstaan. Toch gebeurde dit en kreeg iedereen een eigen kamer. 

Liv werd door Arthur uitgenodigd om op zijn feestje te komen. In werkelijkheid wilde Arthur gewoon vragen of ze mee wilde doen met het ritueel. Natuurlijk zei ze ja, want ze was dol op geheimen en raadsels. Grayson werd heel erg boos op haar en bracht haar voor haar eigen veiligheid naar huis. 

Een paar weken later was Liv ingewijd in het ritueel en vroeg Henry haar mee naar het eindbal. Arthur had tussendoor aan Liv verteld dat hij en Anabel zichzelf zouden offeren aan de demon, zodat de rest van het spel af was. 

Op het bal was Anabel ook aanwezig, aangezien zij de vriendin van Arthur was. Op die avond gebeurde iets heel geks. Anabel en Arthur verlieten het feest en namen een taxi. Liv vertrouwde dit niet en ging achter hun aan. Ze reden naar het kerkhof, waar ook de eerste kennismaking met Liv en de vreemde dromen was. Hier gingen ze een soort van bunker in waar zij wachtten tot Liv kwam. Liv stormde naar binnen en sloeg Arthur knock-out, dit was absoluut niet handig want hij was haar enige redding. Alleen ze wist niet dat Anabel de slechte was, ze dacht al die tijd dat dat Arthur was. Anabel zei op een geheimzinnige toon dat ze wat bloed van Liv nodig had of beter gezegd een heleboel bloed. Dit betekende dat Liv of heel erg gewond zal raken of dood zal gaan. Anabel was uit op het laatste. Anabel zei dat ze een hoofdader in haar keel zou doorsnijden zodat het allemaal heel snel zou gaan. Dit gebeurde alleen niet want Liv stootte een fakkel in de ruimte om. Het eerste moment moest Anabel heel hard lachen omdat het niets had uitgehaald. Maar toen riep Henry Liv's naam en begon Anabel te krijsen, omdat het demonen boek in vlammen stond. Anabel was compleet doorgedraaid, ze werd gek en ging om haar heen trappen en zwaaien. Toen kwamen Henry en Grayson die haar wegsleurden en Liv hielpen om weg te komen. Anabel werd opgesloten in een inrichting en Liv werd naar het ziekenhuis gebracht met als smoes dat ze van de trap was gevallen. Die nacht was ze samen met Henry in de droom van Henry's zusje Amy. Hier vertelde Henry dat zijn hartenwens was uitgekomen toen hij Liv voor het eerst zag. Henry stelde voor om wakker te worden en in het echt naar elkaar toe te komen, toen Anabel ineens tevoorschijn kwam. Ze vertelde dat het nog niet voorbij was, dat het nu pas was begonnen.

Hoofdstuk 3: Mening

Ik vind dit boek erg meeslepend. Terwijl ik aan het lezen was kon ik het boek niet wegleggen om iets anders te gaan doen. Ik moest door blijven lezen om te weten hoe het afliep. Ook nu weet ik niet hoe het is afgelopen, want ik heb nog niet de gehele trilogie uit en dat vind ik erg jammer.

Het boek is zeer interessant, want op een gegeven moment ga je over verschillende dingen nadenken die er in het boek gebeuren. Je vraagt je dan af of het waargebeurd kan zijn. Bij sommige dingen moet je dan ook echt nadenken wat er wordt bedoeld. Ook is het echt interessant om achter de betekenis van sommige dingen te komen.

Helaas is het boek voorspelbaar, want aan het einde krijgt ze iets met de jongen die ze eerst helemaal niet zag zitten, maar die ze in de loop van het boek steeds leuker begon te vinden. Dit maakte het niet stommer om het boek uit te lezen. Het leuke is wel dat er aan het einde een grote plottwist is, doordat een onschuldig meisje de aanleiding en boosdoener van heel het verhaal blijkt te zijn. 

Ik vind het een origineel boek. Waarschijnlijk zijn er heel wat boeken over dromen geschreven, maar niet op deze manier, dat je in iemand anders zijn dromen kan komen en dat deze persoon zich dan ook nog herinnert dat jij in zijn dromen was.

Het boek is uit een vertellend ik-perspectief geschreven, waardoor ik me heel erg goed in kon leven in de hoofdpersonage. Hierdoor snapte ik het boek beter, doordat het leek of ik het samen met haar beleefd had. 

                                                                        (275 woorden)

Het opvallendste fragment uit het boek vond ik de laatste droom van Liv. Hier is ze namelijk samen met Henry in de kamer van het kleinere zusje van Henry. Ze krijgt hier als cadeautje de sleutel van zijn (droom)deur. Op dit moment vertelt Henry ook dat zijn hartenwens is uitgekomen, dat hij al was uitgekomen toen hij Liz voor het eerst zag. En dan net als ze willen zoenen komt Anabel (de boosdoener van het verhaal) bij de droom erbij en zegt dat het nog niet is afgelopen, dat het nu pas begonnen is. Door deze laatste bladzijde wil je het volgende boek ook lezen. 

De bladzijde uit het boek:

Geschrokken maakten we ons van elkaar los en we draaiden ons om.

Anabel leunde tegen de muur naast Henry's deur. Haar gouden haar viel in glanzende krullen over haar schouders en haar grote blauwe ogen schitterden. Ze zag er prachtig uit, maar zodra ik haar in de gaten kreeg, verdwenen op slag alle vlinders die in mijn buik fladderden, om plaats te maken voor een onheilspellend gevoel. De laatste keer dat ik haar had gezien, had Annabel me met een mes de keel willen doorsnijden. In het echt. En daarvoor had ze me een hoofdwond en een hersenschudding bezorgd. Ook in het echt. Dat had ik haar dus echt nog niet vergeven. De kaalgeschoren plek op mijn achterhoofd herinnerde me er elke dag aan. 

'Je stoort Annabel.' Henry legde een arm om mijn schouder.

Precies. En donder nu maar op.

Anabel vertrok haar lippen tot een minachtende grijns. 'Jullie denken dat jullie gewonnen hebben he? Jullie denken dat alles voorbij is omdat jullie het boek hebben verbrand en Arthur en mij uit elkaar hebben gedreven?'

Inderdaad.

'Ook al wijst het feit dat wij hier in deze gang met elkaar staan te praten op het tegendeel?' Anabel keek ons uitdagend aan. 'Nee', zei Henry rustig. 'Omdat jij nu, op dit moment, in Surrey in een inrichting op bed ligt, platgespoten met psychofarmaca en voor je eigen veiligheid vastgebonden.' Hij glimlachte vol medelijden. 'Het is voorbij, Anabel.'

Anabels mondhoeken trilden en even leek het alsof ze in tranen zou uitbarsten. Toen wierp ze haar hoofd in haar nek en lachte. 'Daar vergis je je in, Henry', zei ze. 'In werkelijkheid is het nog maar net begonnen.'

                                                                           (blz. 322)

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht; opdracht 8

De opdracht:

Teken een plattegrond van een belangrijke ruimte in het verhaal. Leg in ongeveer honderd woorden uit waarom deze ruimte belangrijk is en hoe je weet of waarom je denkt dat hij er zo uit ziet.

Ik heb hier de gang met de deuren die naar de dromen leiden getekend. Ik denk dat dit een belangrijke ruimte is, want het boek gaat over dromen, dromen met iemand anders beleven. Via deze gang kan je dus in iemand anders droom komen, in deze gang begint dus alles. Ook worden er in deze gang belangrijke gesprekken gevoerd, zoals met Anabel, of de wandelingen van Henry en Liv. Ik denk dat de gang er ongeveer zo uitziet. Dit denk ik omdat het een gang is met allemaal deuren die naar "droom"kamers leiden. Vanboven af gezien is het lastiger om te tekenen omdat je de deuren niet kan detailleren, maar het is wel gelukt. 

Lange verwerkingsopdracht; opdracht 6

De opdracht:

Herschrijf de twee laatste bladzijden van het boek, waarbij het slot een andere, verassende wending krijgt. 

Energiek trok hij me door de paarse deur de stille gang in. Toen hij zich tenslotte van me losmaakte, was hij voor het eerst lijkwit. 'We moeten NU wakker worden', zei hij buiten adem. Er kan elk moment iets ergs gebeuren en dan wil ik bij je zijn, in het echt. 'Maar het is middernacht!' zei ik. 'Maakt niet uit', zei hij, 'tot zo', hij gaf me een knuffel en ontwaakte. Ook ik schrok wakker, wat was dat voor geluid? Was Grayson soms weer mijn kamer ingekomen? Henry kon er helemaal nog niet zijn, dus hij was het niet, maar wie was het dan wel? Ineens sprong Jasper tevoorschijn, 'Leuk he dat dromen, ik zag jullie wel,zo hand in hand door de gangen lopen, gezellig he met Henry? Heb je dan geen besef wat je doet? Hij maakt je kapot, straks komt hij nog naar je toe, dan sluipt hij op je af als je slaapt en vermoordt je.'

'Dat zal Henry nooit doen, dat weet je!' schreeuwde ik boos uit. Nou ja misschien had hij gelijk en spande hij samen met Anabel, misschien wilde hij daarom geen antwoord geven op mijn vragen. Het zou ook verklaren waarom hij me al weken verleid, misschien doet hij dat alleen maar voor mijn bloed, zodat Anabel een demon wordt. Nee dat mag ik niet denken, hij heeft me immers in vertrouwen de sleutel van zijn deur gegeven, hij zal me nooit wat aandoen.

Jasper antwoordde heel koel, 'Heeft hij je ooit in zijn dromen toegelaten? Heeft hij ooit iets met je gedaan in de werkelijkheid? Nee he, ja misschien op dat bal, maar kom op zeg, dat stelt niets voor.'

Daar had hij een punt. Misschien was Henry inderdaad niet wie ik dacht dat hij was. 

Bronvermelding

Bronnen die ik heb gebruikt zijn:

- Gier K. (2013). Silber, Het eerste boek der dromen. Alkmaar: Blossom Books

- http://www.rachelleest.nl/recensie-silber-boek-der-dromen-1-kerstin-gier/#.VUNFK3BUerU

Nynke Bongers 2D 

Leesverslag

De Hongerspelen.

Inleiding

Ik heb het boek de Hongerspelen gekozen, omdat ik een paar weken voordat we een boek moesten kiezen de film had gezien. Deze film vond ik heel erg leuk en daarom heb besloten dat ik dit boek wilde gaan lezen voor mijn Nederlands verslag. De Hongerspelen is het eerste deel van drie delen de andere delen zijn Vlammen en Spotgaai, deze trilogie is geschreven door Suzanne Collins. In dit verslag ga ik vertellen over de zakelijke gegevens van het boek; geef ik een samenvatting van het boek; geef ik mijn mening over het boek en doe ik twee verwerkingsopdrachten.

Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens

De Hongerspelen is eigenlijk een Engels boek en heet "The Hungergames". Ik heb daar de vertaling van gelezen. De schrijver van het Engelse boek is de 52-jarige Amerikaanse Suzanne Collins. Maria Postema heeft de boeken in het Nederlands vertaald. Het boek heeft in totaal 340 bladzijden en 25 hoofdstukken en is opgedeeld in drie delen: deel 1, de tributen; deel 2, de spelen; deel 3, de winnaar. Het Engelse boek is uitgegeven in New York bij uitgever Scholastic Press in 2008. De Nederlandse vertaling van het boek is uitgegeven in Gouda door uitgeverij Van Goor in 2014.

Hoofdstuk 2: Samenvatting

Deel I: De Tributen

Het is de dag van de boete, de dag dat de twee tributen (uitverkorenen) voor de Hongerspelen (een strijd op leven en dood van 12 jongens en 12 meisjes in een tv-arena) uit district 12 worden uitgekozen. De zestienjarige Katniss gaat vroeg van huis om met haar vriend Gale illegaal te jagen en voedsel te verhandelen op de As, de zwarte markt. Ze hebben zich allebei vaker dan één keer opgegeven om voedselbonnen te krijgen voor hun familie. Katniss’ zusje Prim doet dit jaar voor het eerst mee. Niemand verwacht het, maar Prim wordt uitgeloot als vrouwelijke tribuut. Katniss offert zich op voor haar zusje en neemt haar plaats in. Haar tegenstander is Peeta Mallark, een bakkerszoon die Katniss ooit brood gaf tegen de hongersnood.
Na het afscheid van familie en vrienden, waarbij Katniss een broche van een spotgaai (een zangvogel en het anti-Capitoolsymbool) krijgt van de burgemeestersdochter en koekjes van Peeta’s vader, gaan Katniss en Peeta met de luxetrein naar het Capitool. Ze maken kennis met hun mentor Haymitch, die de Spelen jaren geleden won. Hij drinkt nu echter alleen maar en wil hen pas wil helpen wanneer ze zich waardig hebben bewezen. Ook ontmoeten ze de leidster van district 12, de pompeuze Effie Prul. Katniss en Peeta dragen tijdens de openingsoptocht in de stad indrukwekkende vlammende kostuums en worden meteen geliefd. Katniss en Peeta moeten in het openbaar doen alsof ze beste vrienden zijn en Peeta gedraagt zich wisselvallig, terwijl Katniss het maar moeilijk heeft met de hele situatie.
Wanneer Katniss bij de kennismaking met de Spelmakers uit irritatie een pijl in een gerecht schiet, levert dat haar een hoge score op en tijdens een live-interview twee dagen voor de Spelen beginnen, biecht Peeta op tv op dat hij verliefd op haar is.

Deel II: De Spelen

Na het live-interview ontdekt Katniss dat Peeta’s liefdesverklaring nep was, bedoeld om het publiek in te pakken. Ze komen bekend te staan als de ‘gedoemde geliefden’ en dat zal hen veel sponsorgiften opleveren. Het is de nacht vóór de Spelen beginnen en Peeta biecht aan haar op dat hij bang is om zichzelf te verliezen. De volgende dag worden de tributen losgelaten in de arena, een groot natuurgebied met bos en vallei. Haymitch wilde niet dat ze naar de Hoorn des Overvloeds gaan, een hoorn met grote aantallen bruikbare spullen. Katniss wil een boog en pijlen pakken, maar Peeta leidt haar af en ze vlucht met alleen een rugzak en een mes. Elf tributen sterven al bij de Hoorn des Overvloeds en Katniss trekt zich terug in het bos. ’s Avonds, wanneer ze in een boom slaapt, hoort ze een groep Beroepstributen – samenwerkende tributen die al voorkennis en –training hebben – een meisje aanvallen. Peeta is bij hen en hij gaat terug om het meisje te doden wanneer ze niet dood blijkt. Katniss is geschokt dat hij zich bij hen heeft aangesloten, vooral als blijkt dat Peeta de Beroeps naar haar moet leiden.
Er verstrijken dagen en Katniss droogt bijna uit. Ze raakt ernstig gewond door een gemanipuleerde brand van het Capitool en wordt gevonden door de Beroepstributen. Ze zit in een boom terwijl zij onder haar op de grond slapen en Rue, de twaalfjarige tribuut uit district 11 voor wie Katniss veel sympathie voelt, wijst haar op een gevaarlijk wespennest. Katniss snijdt het door en doodt daarmee een aantal Beroeps, van wie er één een luxe pijl-en-booguitrusting bezat die Katniss steelt. Ook zij wordt gestoken door de bijen en kan dankzij een redding van Peeta nog net ontsnappen aan een aanvallende Beroeps. Peeta raakt daarbij gewond.
Katniss gaat samenwerken met Rue en ze besluiten de voedselvoorraad van de Beroepstributen te vernietigen. Katniss gaat alleen op pad en ontdekt dat de voorraad gebouwd is op landmijnen. Ze laat deze ontploffen en loopt daarbij gehoorschade op. De Beroeps doden een jongen die hen geholpen heeft en gaan het bos in om Rue te zoeken, die hen heeft afgeleid zodat ze weggingen. Katniss volgt hen en is er nog net getuige van hoe een Beroeps Rue met een speer doorboort. Katniss doodt de jongen en nadat Rue in haar armen is gestorven, bedekt Katniss haar met bloemen om haar mooier te maken.
Die nacht wordt aangekondigd dat de spelregels zijn gewijzigd: wanneer de beide tributen van één district als enigen overblijven, winnen zij samen de Spelen.

Deel III: De winnaar

Katniss gaat na de aankondiging op zoek naar Peeta om met hem samen te werken. Ze vindt hem, zwaargewond, en verzorgt hem. Maar hij gaat steeds harder achteruit en ze weet dat alleen medicijnen hem kunnen redden. Door in te spelen op hun romantische relatie, waarvan Katniss niet meer weet of het echt is of niet, krijgt ze sponsorgiften voor Peeta. Er wordt door de Spelmakers een ‘feestmaal’ georganiseerd met voor iedere tribuut datgene wat zij het hardste nodig hebben. Alleen Peeta, Katniss, Clove en Cato (district 2), Vossensnuit (district 5) en Thresh (district 11) zijn nog over. Peeta wil niet dat Katniss naar het feestmaal gaat, maar ze drogeert hem met slaapsiroop, een sponsorgift.
Tijdens het feestmaal ontsnapt Vossensnuit, wordt Katniss bijna gedood door Clove en wordt Clove vermoord door Thresh, die Katniss laat gaan omwille van wat ze voor Rue deed. Katniss behandelt Peeta met de medicijnen en hij gaat meteen vooruit. Hun band wordt hechter en na een stormachtige dag ontdekken ze dat Thresh ook dood is.
De volgende dag gaan ze op jacht en Vossensnuit sterft doordat Peeta een aantal giftige bessen laat slingeren. Dat betekent dat naast Peeta en Katniss, nu alleen Cato nog over is – hun grootste concurrent. De Spelmakers laten alle waterstroompjes uitdrogen en sturen Peeta en Katniss daarmee naar de Hoorn des Overvloeds. Wanneer ze daar aankomen, zien ze Cato vluchten voor gemuteerde beesten. Katniss en Peeta klimmen op de Hoorn des Overvloeds, maar Peeta raakt gewond door Cato, die een beschermend pak aan heeft wat hem onkwetsbaar maakt. Katniss ontdekt dat de beesten mutaties zijn van alle tributen die al zijn gesneuveld.
Peeta raakt gewond door Cato, maar Katniss slaagt erin Cato neer te schieten en hij valt ten prooi aan de beesten en sterft uiteindelijk als Katniss een pijl door zijn hoofd schiet. Katniss en Peeta verwachten als winnaars uit de arena gehaald te worden, maar dan wordt omgeroepen dat de eerdere regelwijziging ingetrokken is en er nu alsnog maar één tribuut kan winnen.
Zowel Katniss als Peeta wil de ander niet vermoorden en ze doen alsof ze zelfmoord willen plegen met giftige bessen om het Capitool voor schut te zetten. Dat werkt: ze worden uit de arena gehaald en apart van elkaar verzorgd en ondergebracht. Katniss ontdekt pas dat Peeta nog leeft bij de overwinningsuitzending op tv en ze gedragen zich opnieuw als een smoorverliefd stel. Iedereen is dol op hen, maar wanneer ze teruggaan naar district 12 ontdekt Peeta dat Katniss’ gevoelens voor hem misschien niet echt waren – en zijzelf weet niet of dat waar is.

Hoofdstuk 3: Mening

Ik vind de hongerspelen een erg spannend boek en ook heel erg meelevend. Ik laat me vooral meeleven met Katniss, de hoofdrolspeelster. Terwijl ik lees lijkt het net of dat ik Katniss ben en voel dan ook haar angst en af en toe verdriet. Het boek laat me af en toe letterlijk rillen.

Ik vind het boek ook heel origineel bedacht, want ik heb nog nooit een soort gelijke gelezen. Suzanne Collins beschrijft sommige dingen zo gedetailleerd dat het soms net echt lijkt.

Het spannendste deel van het boek is wel wanneer het boek bijna is afgelopen en er nog maar 3 tributen in het spel zijn, want dan toveren de spelmakers mutanten naar boven. Die mutanten verslinden dan Cato en dat i het moment waarop je denkt: Jaaa Peeta en Katniss hebben gewonnen, maar dat is niet zo, want dan draaien ze de eerdere wijziging van de regels terug en dan kan er nog maar 1 iemand winnen. En dan pakken ze die bessen er heel onverwacht bij en ben je echt bang dat ze zelfmoord plegen, maar gelukkig is dat dan niet zo.


Waar het boek over gaat is absoluut niet goed, want kinderen moet andere kinderen afslachten. Maar de schrijfster maakt dat op een bepaalde manier heel spannend. Dat komt ook omdat ze bij het einde van elk hoofdstuk een soort klifhanger maakt waardoor je het volgende hoofdstuk ook wilt lezen. Het maakt je dus op een zekere manier nieuwsgierig naar het vervolg van het boek. ook bij de dood van Rue wordt een klifhanger gebruikt aan het einde van het hoofdstuk.

Ik vind de dood van Rue het opvallendste fragment, want wat Katniss toen deed was totaal onverwacht. Ze legde Rue namelijk in een bedje vol met witte bloemen en zong haar in slaap. Ik kreeg bij het lezen van dit deel tranen in mijn ogen. Het fragment wat ik wil laten lezen is vooral het liedje.

(Het verhaal wordt in de IK-vorm verteld)

"Ik storm een open plek op en daar ligt ze op de grond, hopeloos verstrikt in een net. Ze heeft nog net tijd om haar hand door de mazen te steken en mijn naam te roepen voor de speer haar lijf doorboort.

Haar hand komt omhoog en ik grijp hem vast alsof het een reddingslijn is. Alsof ik degene ben die sterf in plaats van Rue. 'Zing' zegt ze. Ik kuch zacht, slik moeizaam en begin.

Onder de wilg diep in het weiland
Is het gras je kussen, je warme ledikant
Vlei je hoofd neer en doe je ogen maar dicht
Als je ze open doet is alles weer licht.

Hier is het veilig, hier is het zacht
Hier houden de madeliefjes de wacht
Hier komen je zoete dromen uit met de morgendauw
Hier is de plek waar ik van je hou.

Rues ogen vallen dicht en ze ademt nog maar heel zwakjes, maar Katniss maakt het lied af

Diep in het weiland, ver hier vandaan
Een bladerdeken onder de stralende maan
Vergeet je zorgen, laat je ellende gaan
Straks breekt een nieuwe dag voor je aan.

Hier is het veilig hier is het zacht
Hier houden de madeliefjes de wacht
Hier komen je zoete dromen uit me de morgendauw
Hier is de plek waar ik van je hou.

Rues kanon gaat af. Verderop zie ik witte bloemen groeien en pluk ze. Ik bedek Rue helemaal met witte bloemen en dan wordt ze opgehaald met een hovercraft.

                                                                                                                               (blz. 216-217)

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte opdracht; opdracht 5

De opdracht:

Zoek vijf spreekwoorden/ uitdrukkingen die van toepassing zijn op het boek. Leg per spreekwoord/ uitdrukking in minimaal 25 woorden uit waarom je die gekozen hebt.

Zwart van de honger zien; Er mager en uitgeteerd uitzien.

De mensen die in de districten woonden (voornamelijk de districten 6 t/m 12) zagen er heel mager en uitgeteerd uit, omdat het eten heel schaars was.

Honger maakt rauwe bonen zoet; Honger maakt iets, wat eigenlijk helemaal niet lekker is, toch lekker.

In district 12 aten ze allerlei dingen die je normaal gesproken niet zou eten, maar door de honger toch eet. Zo zei Sluwe Sae dat ze hert in de soep had, maar was het wilde hond, de mensen proefde het verschil niet door de honger.

De sterren van de hemel zingen; Heel goed zingen.

Katniss kon heel goed en mooi zingen, want als zij zong werden alle vogels in het bos even stil om naar haar te luisteren. In hoofdstuk 18 zingt Katniss Rue in "slaap".

De kuierlatten nemen; Weggaan.

Katniss wilde in de arena niemand doden, althans dat was haar voornemen. Ze rende voor een gevecht weg in plaats van hem uit te vechten. Katniss kon ook heel hard rennen.

Als de as breekt, valt de kar; als er een onderdeel fout gaat, mislukt alles.

Als Katniss niet mee zou doen met het gedoemde liefdes verhaal, dan zou ze uiteindelijk niet samen met Peeta uit de arena komen, maar slechts een van de twee.

Lange opdracht; 3

De opdracht:

Ontwerp (teken) een nieuwe omslag voor het boek, zodanig dat een koper duidelijke informatie krijgt over de sfeer van het verhaal. Op de voorkant de naam van de auteur (bij mij staat de naam op de zijkant), de titel en de uitgeverij te staan. Op de achterkant komt een korte, pakkende flaptekst.

Bronvermelding:

Mijn gebruikte bronnen zijn:

- Het boek de Hongerspelen

- http://www.spreekwoord.nl

- http://www.scholieren.com/boek/11044/the-hunger-games/zekerwetengoed

Nynke Bongers 2D

Blok 4, opdracht 2. Een brief aan Senna.

Hoi Senna,

Wat erg wat er allemaal is gebeurd, ik wilde dat ik alles kon terug draaien en dat je weer naar Nederland zou kunnen komen. Ik ben gaan googelen en vond je nieuwe adres. Nu kunnen we elkaar nog spreken. 

Bob en ik zijn naar jouw oude huis geweest en kwamen daar Saskia en Sjoerd tegen. Die hebben ons uitgelegd dat je weg moest, weer terug naar Turkije.

Daarvoor hadden Bob en ik stiekem ingebroken bij jou. We vonden daar brieven die je aan je broertje schreef. Je vertelde in die brieven dat op een dag, net toen je vader weg was, de politie aan de deur kwam, ze kwamen je vader halen. Jij moest je van je moeder verstoppen. Je moeder vertelde de politie dat je vader niet thuis was. De politie nam je moeder mee en jij bleef achter bij je oma. Even daarna kwamen je moeder en vader weer terug. Je moeder vertelde dat je alles moest inpakken. Jullie moesten weg. 

Je kwam hier in Nederland wonen, kwam in onze klas, kwam in mijn leven en in mijn hart. Lieve Senna ik zal je nooit meer vergeten.

Ik mis je, schrijf je zo snel mogelijk weer terug?

Dikke knuffels van Nienke.

P.S: Mijn moeder was een van de politie agenten. Ik voel me nu zo schuldig ik wilde dat ze er niet bij was geweest. Ik vond dat je dat moest weten. 

Groetjes.

Toentanchamon

De zaak Toetanchamon,

Opdracht 2.2 blok 3.

Het Dagboek van Oeni.

Maandag 3 Januari 1337 voor Christus.

Toetanchamon was vandaag ineens verdwenen. Hij ging alleen jagen, maar is nooit meer teruggekomen. Een groep van ons is ze gaan zoeken, maar tot nu toe hebben we hem nog niet gevonden. Ik hoop maar dat we hem snel vinden.  

Woensdag 5 Januari 1337 voor Christus.

Ze hebben hem gevonden, maar hij leeft niet meer. Ze hebben de farao gevonden bij een rotsblok. Hij was al dood toen ze hem vonden. 

Donderdag 6 Januari 1337 voor Christus.

Vandaag werd ik tot mijn verbazing uitgenodigd door de koningin. Ze vertelde me dat ze zich ongerust maakte over de dood van haar man. Ze had gehoord dat de farao slachtoffer was geworden van een jachtongeluk. Maar ze dacht niet dat dat zo was ze zei, "Heb je de wond aan zijn hoofd gezien?". Ik moest eerlijk zeggen dat ik die nog helemaal niet gezien had. De koningin zei dat als hij al met zijn hoofd tegen een rots was aangevallen dat het dan nooit zo'n wond zou zijn geweest. Ze dacht dat iemand de farao met opzet had doodgestoken met een bijl of een ander zwaar iets. Nu moet ik van de koningin de moordenaar vinden. Hoe pak je zoiets nou aan?

Zaterdag 8 Januari 1337 voor Christus.

Ik heb een paar dagen geleden de opdracht van de koningin aangenomen, maar wat daarna gebeurde was raar ik moest op de vlucht slaan. Onderweg kwam ik Horemheb tegen ik had al wat over zijn zoon gehoord, maar wat ik nu hoorde was echt raar.

Hij vertelde dat zijn zoontje jaren geleden was doodgestoken door de vader van de farao, de vader van de farao wilde bewijzen dat hij een pijl door het hart van iemand kon schieten. Hij schoot op Horemheb zijn zoon, die viel dood neer. Uit woedde heeft Horemheb toen de farao alleen op jacht ging zijn kans gegrepen en de farao gedood. 

Ik weet echt niet wat ik nu moet doen, zal ik vluchten of bij Horemheb blijven voor de rest van mijn leven?

Mijn leesautobiografie,

Nynke Bongers Onderbouw.

Vroeger werd ik vaak s'avonds voordat ik naar bed ging voorgelezen. De ene keer door mijn moeder, de andere keer door mijn vader. Ze lazen me, toen ik nog heel klein was, voor uit allemaal verschillende Nijntje's boeken van Dick Bruna. Toen ik iets ouder was werd ik voorgelezen uit bijv. "Jip en Janneke", "Winnie de Poeh", "Ik wil een knuffel", "Bobby is zijn knuffel kwijt" en boeken van "De Kleine en grote Beer". Deze boekjes las ik soms ook zelf voor aan mijn moeder. 

Ik vond het ook leuk om te zingen. Mijn moeder zette dan de cd "Liedjes met een hoepeltje erom" op en dan zong ik de liedjes mee. Soms zat ik bij mijn vader op schoot en zong hij:

Zo gaat een damespaard

Zo gaat een damespaard een damespaard een damespaard

Zo gaat en herenpaard een herenpaard een herenpaard

Zo gaat een boerenknol, een boerenknol, een boerenknol!!!

GAT IN DE WEG!!

K3 sloeg altijd ook wel aan. Meestal zong ik dan een hele dag lang, 'Hand in hand, oog in oog alle kleuren van de regenboog' etc.

Toen ik 8 was werd ik voorgelezen uit Pinkeltje, dat was een van de laatste boeken die mij werden voorgelezen door mijn ouders thuis, want daarna ging ik zelf veel lezen. Op school lazen ze nog wel gewoon voor. Mijn juf koos dan een boek en dat las ze voor. Zo heeft zij voorgelezen uit: "Achtste groepers huilen niet" en "Mees Kees." Deze verhalen vond ik erg leuk. Alleen achtste groepers huilen niet vond ik wel een beetje zielig. Op de lagere school moesten we elke dag ook zelf een half uurtje lezen. In die tijd las ik boeken van Ronahld Dhal; Matilde, De heksen en De griezels. Een tijdje heb ik ook boeken van Geronimo Stilton gelezen, deze verhalen waren altijd wel grappig. Ik hield vooral van avontuurlijke en spannende boeken. 

Mijn keuze in boeken is nog steeds niet erg veranderd. Ik houd nog steeds van avontuur en spanning en een beetje romantiek mag ook wel voorkomen in een boek. 

Momenteel lees ik boeken van Carry Slee bijv. "Afblijven" of "Razend". Ik lees wel veel minder dan eerst, dit komt voornamelijk omdat ik daar te weinig tijd voor heb. Dit vind ik eigenlijk best wel jammer, omdat ik erg veel van lezen houd. In de vakantie heb ik wat meer tijd en lees ik wel wat boeken

In de bovenbouw zou ik graag boeken willen lezen over liefde, avontuur of vriendinnen. (Als mijn intresses dan niet veranderd zijn).